Αντί επικηδείου για τον καθηγητή ψυχιατρικής Παναγιώτη Σακελλαρόπουλο

Αντί επικηδείου για τον καθηγητή ψυχιατρικής Παναγιώτη Σακελλαρόπουλο

Δάσκαλε Σακέλ,
σήμερα, αφήνοντας στην άκρη την ιδιότητα του αιρετού εκπροσώπου της Περιφερειακής Ενότητας Φωκίδας κι ως εκ τούτου της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, θα πω απλά το βίωμά μου στις αρχές του 1980, τότε που, εσύ Δάσκαλε, με πολύ κόπο και προσωπική δουλειά έστησες από το μηδέν τη γνωστή πια σε όλους μας εδώ στη Φωκίδα Κινητή  Μονάδα Ψυχιατρικής Περίθαλψης Υπαίθρου, ενώ εμείς κάναμε τα πρώτα μας βήματα στις σχολικές αίθουσες.

Γίναμε φίλοι αμέσως, απλά χωρίς συμβιβασμούς και προϋποθέσεις. Μας παραξένεψε η απλότητα των λόγων σου, η οικειότητά σου, η αμεσότητα και το πάθος για το όραμα σου. Βλέπεις εκείνα τα χρόνια οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ήσαν απρόσιτοι και απόμακροι.

Είχαμε τις ίδιες απόψεις για το σχολείο, την εκπαίδευση, την ενίσχυση των μαθητών με δυσκολίες και προσπαθούσαμε μαζί να βρούμε λύσεις. Μας μάθαινες πώς θα στηρίξουμε τους γονείς να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους, τα ταμπού και τα κοινωνικά στερεότυπα. Και μετά το σχολείο πάντα μας καλούσε να πιούμε κανένα τσίπουρο, εκεί στο αγαπημένο σου καφενείο του Βασίλη, στην Άμφισσα  κι μετά ξανά στον αγώνα.

Εντοπίζαμε τα ελλείμματα και μαζί οργανώναμε γέφυρες-παιδότοπους, τμήματα εφήβων, βοήθεια μέσα στην τάξη, σεμινάρια, τα οποια Αγωγή Κοινότητας ονόμαζες- ώσπου έγιναν τα ειδικά σχολεία, τα ειδικά εργαστήρια, η παράλληλη στήριξη και τόσα άλλα.

Ήταν όλες αυτές οι εμπειρίες που μας έκαναν να πιστεύουμε πως η Ψυχιατρική Μονάδα είναι θεσμός απαραίτητος για τον τόπο και τον περιφρουρήσαμε και μέσα από τον αυτοδιοικητικό ρόλο, όποτε χρειάστηκε μαζεύοντας χιλιάδες υπογραφές όταν κινδύνευε και υποστηρίζοντάς τον με χρηματικό ποσό από την τότε Νομαρχία Φωκίδας, που έτυχε να εκπροσωπώ.

Μαζί όλοι προχωρήσαμε, πάντα με την καθοδήγησή  σου, Δάσκαλε μου, και στη δημιουργία του Δικτύου Συνεργαζόμενων Φορέων για την Υγεία (ΑΚΕΣΩ), που τόσα σήμερα  προσφέρει στον τόπο μας με το πολύτιμο  έργο του.

Δάσκαλε, από πού αρχίσαμε… πού  φτάσαμε… και πού  θέλουμε να φτάσουμε.. Μάθαμε όμως.

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ για αυτά που μας πρόσφερες είναι το ελάχιστο. Θα συνεχίσουμε τον δρόμο που άνοιξες. Είναι υποχρέωση μας…

Καλό σου ταξίδι, Δάσκαλε Σακέλ!

Στάθης Κάππος
Περιφερειακός Σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας